Turbo Trek naar “Trek zonder Trek!”  met gids Cel Deckers.

Corona twijfels: ja, nee, kan ni, kan toch maar 3 dagen i.pl.v. 5 want enkele uitbaters haken af. Gelukkig konden “ons Hollanders” daar toch nog 2 nachten aan breien. Oef, toch 5 dagen.
Op naar Dardennen, nee, naar de Condroz. De naam alleen al belooft: “Veroverende Roofvogel”. Condroz omdat ten tijde van Julius Caesar de “Condrusi” deze streek bewoonden.
Het is nog een landelijk en dunbevolkt gebied, in de Walen, op weg naar Dardennen. Eigenlijk is het een golvend plateau gelegen op een hoogte van 180 tot 340 meter. Het is een vruchtbare landbouwstreek, met heel wat leemgronden. De grandioos grote akkers en weiden zijn doorspekt met kleine bossen.

Maandag, 10 augustus.

Midden in de hittegolf, om 9u, om de hitte toch nog ff voor te zijn, in Marchin waar we olv Cel, onze gids, te paard zullen vertrekken naar Méan.
Ry de Lize. Rue Lize 2. 4570 Marchin.      info@rydelize.be
De mannen, Cel, Patrick, Robert en Frank hebben het perfect uitgepuzzeld zodat er na alles uitladen en weer inladen… voor de weikes in Patrick’s Van, voor onderweg in Robert’s Van… al wat op je paard meegaat blijft hier en zie da ge niks verget! Want zonder zadel, singel of teugels 26 km te paard verder is voor mij geen optie. De 2 konvooien vertrekken. De madammen: Corrie, Simone en ik, Kris blijven bij de paardjes, in de 30° – 37°! sahara zandvlakte aan de manege. Vriend, Santos, Ginneke, Anouk, Mijou, Spooky en de Shadow kunnen we parkeren in de schaduw van ons Vans. Alle paardjes gepoetst vinden we gelukkig ook voor ons e schaduw uitpuf plekske.
Daar zijn “de mannen”. Twordt veel te heet onder ons voeten…opzadelen en wegwezen hier!

De Cel weet het toch weer wèl! We volgen de Hoyoux, een zijrivier van de Maas, die vanaf Modave door een diepe vallei noordwaarts richting Hoei fris, door de Condrozstreek stroomt. Prachtige rotsige holle schaduwwegen en zàlig friskronkelende bospaadjes aanéén gestapt over gladde asfalt baantjes, meestal omzeild via stoppelgalopjes. Ja, de graanoogst is binnen dus wij kunnen rustig! tis heet! ons galopkes gaan. En passant passeren we het kasteel van Modave, ofte “le Château des Comtes de Marchin”. Aan de voet van deze heuvel houden we onze middagstop. Waalse werker zet blokkeerwagen ff opzij… wij kunnen naar de wei. Oei, treiterwater… omheind, onbereikbaar diep. Dappere klimpogingen alles voor de paardjes… Waalse werker weer: “De l’eau?” Daar komt hij nu mé af! Vat vol, kraan open… dus toch “stromend water”. “Mille fois merci et au revoir monsieur”.
Last but not least! niet 1 of 2 maar keer op keer weer… steken we de Hoyoux, hier de snelste van alle belgische rivieren, en enkele van de 9 toestromende beken over of waden erdoor.  Paardevoetjes lekker int koud stromend rivierwater. Cool down! Koel genietend, drinkend of spitter spetter speels hoefwater gekletter… Heerlijk tochtje!

Gene en Marcel, ons “volpension gite-koppel” verwelkomen ons.
Geneviève Defraigne “La Maison d’à coté” Rue du centre, 9. 5372 Méan.    Info@Imdc.be
Grazend onder de bomen krijgt elk paard haar/zijn welverdiende, deugddoende frisse douche.
Moe? Afgepeigerd? Vergeet het. Rollend, spurtend en bokkesprongs gewijs verkennen ze de grote wei waar ze heerlijk stoeiend, knabbelend “bijhinniken”.
Nu wij. Eerst e friske, e gelijknamig douchke en heerlijk lekker eten. Huisbereid vleesbrood en 2 reuze schalen met een kleurrijke, koele groentenvariatie. Fris onder de bomen napraten en genieten. Wat past daar op deze hete dag beter bij dan een diepkoud ijsje? Super!!!
Slaap wel? Slaapkamers met sauna allures! Dus indommelen met alle ramen en deuren open. Schrikgeflits links, rechts, voor, achter, overal, veel, fél donker gedonder. Heerlijk frisse zuurstoflucht stroomt samen met liters ongegeneerd kletterregenwater de kamers binnen.

Dinsdag, 11 augustus.

Krakend vers stevig ontbijt, picknick zachtjes geperst in nauw passend dooske,  we kunnen weer. Mijou, ons oudste, 26 jaar jong, zou nog altijd de kop eraf willen lopen… krijgt vandaag dagje weiderust. Simone gaat ons tegendraads op eigen voet tegemoet. We maken een lus, 20km over een hele dag. Dat zal met deze hitte rustig lukken. De helft over verharde wegen.
Niks helaas! Wordt zalig “stoppelveldsgewijs” in draf-galopjes weggewerkt. Ik wist niet dat er in ons Beljikske nog zo veel reusachtig brede langgerekte al of niet stoppel-velden waren. Oneindige zonmooie vergezichten… Wel met hitterealiteit. Afgewisseld dus met heerlijk frisse steenrotsige boskronkels, op en neer, weer fris waterwadend keer op keer. Nee, dees is geen bos… een bosgroot prachtpark met blik op ‘t Kasteel. Straf! Hoeveel tuinmannen hebben hoelang met hoeveel beuken aan het 1km lange wandelpad doorheen de 13 strak op 1 lijn beuken “doorkijkbogen” als 1 tunnelboog achter mekaar en hoe gepland, geplant???
Bokesstop vlak naast stroombeek. Eerst voetjes koelen…  wie hebben we daar? Tis héél echt waar! Rotsweg af botient Simone ons bijeen. Middagrust kan héél stil zijn. Paardjes knappen een boom’s uiltje, de mannen doen een zon- of schaduwdutje. Wij volgen een wildspoor: omgewoelde grasplek wild stappoot gangpad door en over de beek, naar “speel-schuil-rustplaats tot diep ver onder de struiken. Magisch… graag hier en nu! een spoorzoeker om dit verder uit te pluizen!
Terugweg verbazend “anders” van tzelfde. Fatamorgana? Me ventje spot een ijskarretje! Stooop! Robert trakteert ons op een welkome innerlijke verfrissing. Paardjes kruidengras, wij likijs. Nog eens mersiekes Robert!  Nu ist Mijou die ons verwelkomt.  Na frisdouchke voor 4- en 2voeters gezellig napraten of knapuiltje zetelend, wachtend op Simone en het weer lekkere etentje.

Natuurlijk eerst paardjes voeren. “Nee dees is ni normaal!” Mijou’s lijf is één grote opgeblazen lappendeken. Corrie, onderweg onze “medische hulp in nood”, beslist kordaat: Koelen koelen koelen! Mijou wordt snel naar de spoelplaats geleid. Gene belt veearts… Nog nooit gezien! 1 blik, 1spuit… afwachten maar. Een allergische reactie van wie of wat??? Massale dazen of wespenaanval? Een of andere vervloekte gifplant opgeten? Te veel gerollebold in een netelbos??? Feit is 10 minuten later… zou een anafylactische shock Mijou fataal geworden zijn.
Een anafylactische shock is een acute, hele ernstige allergische reactie op een lichaamsvreemde stof. Zo’n anafylactische shock kan levensbedreigend zijn als je niet snel en goed behandeld wordt. Als je een anafylactische shock hebt, wordt er een heel heftige systemische immuunreactie op gang gebracht in je lichaam. De reactie kan over je hele lichaam schade aanrichten en als het niet snel wordt behandeld, blijft de reactie alsmaar doorgaan. Bij een hele ernstige anafylactische shock kunnen je bloedvaten zo snel verwijden dat er een levensgevaarlijke shocktoestand ontstaat {gezondheidsplein}.
Knap straf! Corrie’s wetenschap en snelle koelbloedige actie, waren de eerste noodzakelijke stappen om dit te voorkomen! De koorts zakt, zwellingen nemen langzaam af en Mijou, op stal met levensgezel Anouk, eet. Oef! Komt goed. 

Woensdag, 12 augustus:

We trekken naar Chaltin:
“Ferme du Colombier” Beatrice van der Straten. Rue de Flostoy 3. 5364 Schaltin (Hamois).  info@fermeducolombier.com
Spijtig, zonder Simone en Mijou, die moet minstens een week “bekomen”.
Condroz… heerlijk rijden! Pech! De Cel: “Vorige week kon ik hier nog door!” Inderdaad, een spiksplinternieuwe omheining en weg is de weg! Smal langs de omheining, over kraakkreupelhout, boomslalommend komen we er ook. Middagstop: In de kathedraal van een groot beukenbos genieten we van onze meegebrachte broodjes terwijl de paarden rusten. Ook wij snakken naar fris! Ons uitdrogingsvermogen, en onze drinkflesjes zijn op. Condroz… Nog erger dan Dardennen!!! Géén maar dan ook géénéén café!?! Wel een prachtige herenboerderij… “De l’eau svp”? Oef! Int engels krijgen ook wij dat “à volonté”. Volfris kunnen we weer.
De “Ik moet ze inhalen” hijg allures van Ginneke zijn opgelost. Ze mag fier op kop en Patrick kan “hands free” meegenieten van rustige stoppelgaloppekes. Tkan ni meer op voor Ginneke. “Daar nog 1 en…en dan naar ginder en zo over die stoppels daar…”. Chaltin here we come!

Wow een echte kasteelhoeve uit de XIe eeuw! Paardjes eerst... douchke… op de wei. Patrick en Cel halen al het “achtergeblevene” op.
Wij, warm wachtend… spotten het (enige) dorpskruidenierke, vlak achter ons wei. Deze keer wij in bijna spurtgalop naar benee. Koele drankjes en… natuurlijk ijsjes likkend terug. “Big smile schaduw scholl!” Aha… daar zijnzal! Frànk! Pédicure aub nagel kwijt. Santos weer? Oedoetemettoch???  
“Tafeltje dek”… pasta op Simone’s “culinaire blik+” wijze. Groentjes ja, spekjes ja, + corned beaf???
Goe bedacht en meegebracht! Twas gewoon super! Moet ik thuis zeker ook eens uitproberen.
Lekker lang napraten… Francis, de man van de wei, sjouwelt mee. Morgen geen tocht uitgestippeld? A nee, op de valreep bijgelapte dag maar de Cel regelt da wel. Of deze keer de Francis: “Om 8u te paard opt dorpsplein voor de wei”!?! Tis wel vakantie hé!!! A ja… voor de hitte terug. Ok dan.

Donderdag,13 augustus:
Geeuwgapend hoefijzerkletterwekker door heel tdorp. Op een drafje verdwijnen we in Condroznatuur. “Geheime” paden, onvindbare wegeltjes, verboden toegang, maar Francis heeft rondgebeld en hij mag wel, doorheen prachtig privédomein. Paardjes andere kant van de langlopende vijvers galopperen hinnikend mee, “Tof, bezoek!” We passeren Francis’ ouderlijke prachtboerderij en wuiven enthousiast mee naar broer, tractorend op teigen veld. Terug naar af. 11u, we nodigen gids Francis uit straks voor ‘t ontbijt. A ja, dat hadden we nog te goed! Francis zag, Turbo ruiters ATR gewoon goe, geen gedoe, rustig draf of galop, gelijk wie waar of op kop, rustig onder kontrole… “Congrats! Vous êtes tous des professionels”!
Laatste stapjes naar ons wei, Spooky slipt bliksems viervoets onderuit! Frank crasht mee. Corrie ont-asfalteerd Frank’s arm en elleboog. Blauwe teen, zere schouder, “verplicht” ijs op zwellende hand… Spooky? Die graast “Is er iets gebeurd?” schramloos verder.

Zàlig! Voor de paardjes maar ook voor ons half dagje “niks”. Da kan ni… wij, de madammen naar de beenhouwer, vleesjes besteld. Vanavond BBQ!?! Gisteren nog rap ingepland, heerlijk in of naast privé zwembad sportbal spetterend cooling down, genieten. Wa moet er nog meer zijn? Yes Simone met ijsgekoelde watermeloen en aperobubbels. Patrick, Simone, Robert… zemme aan alles gedacht. Heerlijke grillvleesjes, sausjes, tafel vol met regenboog kleurende slaatjes, alles erop en eraan. Tis de laatste avond, maar weer ne geslaagde! Mijne Frank ocharme geraakt deze keer moeilijk uit de klere… aiaiai toedallemaal zoe zére! 

Vrijdag, 14 augustus:

Toen waren we nog met 5! Idem mooie tof gezellige tocht naar Marchin. Ook nu omzeilen we weer steen en asfalt door voor de velden te kiezen. We lopen ons stoppelvast! Dank zij open ver zien stippelen we het uit: achtereen, voorzichtig stapvoets volgen we de rand van de velden om zo doolhofsgewijs terug op het (r)echte pad terecht te komen.

We puzzelen paardjes, zadels… en onszelf in auto’s en Vans. Nu weer terug naar Chaltin. “De rest” op- en afpikken. Die warme paardrijbroek wisselen… ja waar is mijn… van wie is dit… van wie is dat… alles terug naar de  juiste eigenaar, nog wat paarden en Van gewissel…Salukes en tot… We kunnen/moeten… naar huis. Wij ook. Men ingewikkeld ventje is zijn pijngemiste slaap al aant inhalen. Ik rij rustig, kms heerlijk nagenietend... Nee, tkomt ni (alleen) door mijn “ervaringsjaren” maar zo’n half dagje sluimeren en e luske hier en daar ipv uit-inpakken, bagage versjouwen… dat heeft dubbel goe gesmaakt! Khoorde het ook van de rest. Teedaltijdalgoegewest, mor dees was tbest!

Allemaal héél tof bedankt! Ik heb er à volonté van genoten!                                              

Kris.